Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΦΟΥΛΗ ΣΤΟ ΒΗΜΑ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΟΙ στα δάχτυλα οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ που αγαπήθηκαν την τελευταία δεκαετία από τους φίλους της οµάδας τόσο όσο ο Νίκος Γεωργέας. Ο 35χρονος αµυντικός ανανέωσε τη συνεργασία του µε την Ενωση ως το ερχόµενο καλοκαίρι, όταν πλέον θα έχει συµπληρώσει 11,5 χρόνια στην κιτρινόµαυρη οικογένεια και θα αποφασίσει αν θα κρεµάσει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του. Ο καλαµατιανός αµυντικός µιλάει στο «Βήµα» κάνοντας ένα «φλασµπάκ» στην πολυετή καριέρα του µε την κιτρινόµαυρη φανέλα και θυµάται πρόσωπα και περιστατικά που σηµάδεψαν τη θητεία του στην ΑΕΚ.

– Εκλεισες δεκαετία στην ΑΕΚ, είσαι ο παλαιότερος όλων στα αποδυτήρια και τα µάτια σου έχουν δει όσα ουδείς άλλος στην οµάδα. Τι θα θυµάσαι πάντοτε µε χαµόγελο και τι µε µελαγχολία;

«Το συναίσθηµα που είχα το καλοκαίρι του 2008 δεν θα σβήσει ποτέ. Ηµουν για πρώτη φορά πρωταθλητής. Βέβαια στερηθήκαµε το πρωτάθληµα στα χαρτιά, όλοι όµως ξέρετε ότι εµείς το κατακτήσαµε µέσα στα γήπεδα. Αυτό που µε έκανε να σκάσω ήταν ότι δεν µπόρεσα να πανηγυρίσω το Κύπελλο που πήραµε εφέτος. Ηθελα τόσο πολύ να µπω µε τους γιους µου µέσα στο γήπεδο να το γιορτάσω µαζί τους, αλλά µε ποια διάθεση όταν συνέβαιναν τέτοια αίσχη; Μισή η χαρά και στις δύο περιπτώσεις».

– Αντιστοίχως υπάρχουν περιστατικά που σε έκαναν να φοβηθείς ή να νευριάσεις µε όλα αυτά που συµβαίνουν γύρω σου;

«Πολλά. Φοβήθηκα περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην καριέρα µου όταν το 2007 τραυµατίστηκα στον αγώνα του Τσάµπιονς Λιγκ µε την Αντερλεχτ. Χτύπησα στο γόνατο και έµεινα εκτός οµάδας για περισσότερο από έναν χρόνο. Νόµιζα ότι η µπάλα είχε τελειώσει για µένα. Φαίνεται όµως ότι έπρεπε να συνεχίσω για να ζήσω τα εφετινά σκηνικά ντροπής στα ελληνικά γήπεδα. ∆εν µε έκαναν απλώς να θυµώσω αλλά και να σιχαθώ. Φοβόµαστε για τις ζωές µας πλέον».

– Κάποιος αντίπαλος που να σε έκανε έξω φρενών µε τη συµπεριφορά του;

«Ποτέ κανείς όσο αυτός ο Ουρουγουανός Γκαρσία του ΠΑΟΚ. Αυτός έχει έλθει στην Ελλάδα και νοµίζει ότι µπορεί να δέρνει όποιον θέλει. Αλλά δεν φταίει αυτός, το σύστηµα φταίει. Οταν τον τιµωρούν µε µία και δύο αγωνιστικές, στον ΠΑΟΚ του λένε “µπράβο” και στην εξέδρα τον αποθεώνουν επειδή µοιράζει µπουνιές, τότε βρίσκει και τα κάνει. Αν είναι έτσι, να το ξέρω κι εγώ κάθε φορά που µου κάνουν ντρίµπλα να ρίχνω καµιά µπουνιά. Αστειεύοµαι ασφαλώς...».

– Εχεις βιώσει πολλές δύσκολες στιγµές στην καριέρα σου λόγω τραυµατισµών. Είναι και αποτέλεσµα του πάθους που σε διακρίνει όταν αγωνίζεσαι;

«Εχω κάνει 7-8 χειρουργεία, έχω σπάσει χέρια και πόδια,έχω διαλύσει γόνατα, παραλίγο να χάσω τη ζωή µου όταν το νεφρό µου ήλθε από πίσω µπροστά ύστερα από µια γονατιά συµπαίκτηµου (σ.σ.: σε έξοδό του ο νυν τερµατοφύλακας του Ατρόµητου Χρυσόστοµος Μιχαηλίδης τον χτύπησε άθελά του σε αγώνα της ΑΕΚ µε τον Ιωνικό), δεν έπαψα όµως ποτέ να δίνω την ψυχή µου για την οµάδα. Ετσι θα συνεχίσω ως το τέλος».

– Τι συνέβη εκείνο το βράδυ στο «Γ. Καραϊσκάκης» και η ΑΕΚ δέχθηκε έξι γκολ από τον Ολυµπιακό;

«Ηµασταν ενθουσιασµένοι από την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου επί του ΠΑΟΚ και οι ηµέρες που µεσολαβούσαν ήταν λίγες για να συγκεντρωθούµε όπως θα έπρεπε. Σκεφτήκαµε ότι, αν θα παίζαµε κλειστά και πειθαρχηµένα όπως στην Τούµπα, δεν θα χάναµε ποτέ. Οµως στο 8’ το σκορ ήταν 2-0 και εµείς αντί να µαζευτούµε ακόµα πιο πολύ και να παγώσουµε τον ρυθµό, βγήκαµε µπροστά για να ισοφαρίσουµε. Ο Χιµένεθ µάς είπε ότι είµαστε µεγάλη οµάδα και ότι δεν µπορούµε να λειτουργούµε παθητικά όταν χάνουµε µε 2-0 ή 3-0 σε ντέρµπι, τελικά όµως αυτή η τακτική µάς κόστισε την εξάρα».

– Πώς εξηγείς το γεγονός ότι κάθε φορά στο τέλος της σεζόν είσαι ο βασικός δεξιός µπακ της ΑΕΚ;

«Προφανώς στην αρχή δεν γεµίζω το µάτι των προπονητών. Κάθε καλοκαίρι έρχονται νέοι πλάγιοι µπακ και, όπως ξέρεις, οι µεταγραφές πρέπει να παίζουν, τουλάχιστον στην αρχή. Στην πορεία όµως όλοι σε µένα καταλήγουν, δεν θεωρώ ότι αυτό είναι τυχαίο».

– Υπήρχε κάποιος δεξιός µπακ που να σε περιόρισε δικαιολογηµένα στον πάγκο;

«Πέρασαν και καλοί και κακοί παίκτες από αυτή τη θέση. Ο Βραζιλιάνος Ράµος είχε καλά προσόντα, αλλά ήταν ανεπίδεκτος µαθήσεως, δεν µπορούσες να τον εµπιστευθείς. Ο πιο συγκροτηµένος από όλους ήταν ο Αραούχο και το µεγαλύτερο ταλέντο για τη θέση ο Κουτροµάνος. Αλλά ο τελευταίος δεν είχε το µυαλό του συγκεντρωµένο σε αυτή τη µεγάλη ευκαιρία που του δόθηκε. Θα µπορούσε να λύσει το πρόβληµα της ΑΕΚ στη θέση σε βάθος χρόνου».

– Εχεις καλύψει τρύπες και στα αριστερά όµως. Μπροστά από παίκτες µε σπουδαίο βιογραφικό, όπως ο Αρουαµπαρένα και ο Χουανφράν.

«Ο Αρουαµπαρένα έκανε σπουδαία καριέρα στην Ισπανία, όταν ήλθε στην ΑΕΚ όµως δεν θύµιζε αθλητή. Τον έβλεπες από πίσω και νόµιζες ότι είναι ένας κλασικός µεσήλικας πατέρας. Ο Χουανφράν έκανε πολλά βάρη και ήταν δυνατός αλλά πολύ αργός. Κόστισαν στην οµάδα ένα καράβι λεφτά και δεν έδωσαν σχεδόν τίποτα».

– Ηταν ο Ριβάλντο ο καλύτερος συµπαίκτης που είχες ποτέ;

«Αναµφίβολα. Τεράστιος αθλητής και ταπεινός άνθρωπος. Θα µπορούσε ακόµη και σήµερα να παίζει στην ΑΕΚ, ήταν 35 χρόνων και σου έδινε την εντύπωση ότι δεν κουράζεται. Ηταν µεγάλη απώλεια η φυγή του το καλοκαίρι του 2008 και φανταστικό ως εµπειρία το να παίζεις µαζί του».

– Εκείνο το καλοκαίρι η ΑΕΚ µηδένισε το κοντέρ. Πώς σχολιάζεις τη διάλυση της «πρωταθλήτριας των γηπέδων» αφού εκτός από τον Ριβάλντο έφυγαν και οι ∆έλλας, Λυµπερόπουλος και Παπασταθόπουλος;

«∆εν κατάλαβα ποτέ το σκεπτικό των διοικούντων. Εκείνοι έλεγαν σε όλους ότι πήραµε το πρωτάθληµα και µετά διέλυσαν την οµάδα για το τίποτα. Ηταν µια απόφαση χωρίς λογική η οποία αποδείχθηκε καταστροφική για την ΑΕΚ, µας έφερε πολύ πίσω».

– Και λίγους µήνες µετά αποχώρησε και ο πρόεδρος Ντέµης. Πώς κρίνεις την παρουσία και τη φυγή του;

«Τα πρώτα δύο χρόνια προεδρίας του Νικολαΐδη νόµιζα ότι έπαιζα στην Μπαρτσελόνα। Ηταν όλα άψογα, όλα ιδανικά. Μετά σιγά σιγά το πράγµα άρχισε να χαλάει. Εξηγήσεις πρέπει να δώσει εκείνος, όχι εγώ. Αυτό που ξέρω είναι ότι µια µέρα σηκώθηκε και έφυγε χωρίς έστω να µας χαιρετήσει και δεν τον είδαµε ποτέ ξανά. Νοµίζω ότι όφειλε να µας δώσει εξηγήσεις, τουλάχιστον σε εµάς τους παλαιότερους που τον στηρίξαµε στην αρχή της προσπάθειας».

Πηγή tovima.gr